Zdolność rozpoznawania własnych uczuć i powodów dla których w określonych sytuacjach reagujemy w taki, a nie inny sposób, a także umiejętność rozumienia reakcji innych osób na nasze zachowanie nazywamy Inteligencją Emocjonalną.
Jest to także umiejętność świadomego zarządzanie własnymi emocjami w sytuacjach stresujących zarówno prywatnych jak i zawodowych.
Świadome zarządzanie własną IE sprawia, iż z łatwością radzimy sobie w kontaktach z innymi ludźmi, potrafimy pozytywnie wpływać na efekty współpracy grupowej i skutecznie rozwiązywać swoje problemy.
Od Twojej życiowej postawy i zachowania zależy więcej niż sądzisz.
Czy zdarzyło Ci się pomyśleć, że inni mają po prostu więcej szczęścia od Ciebie, mają lepszych partnerów, trafili na lepszą pracę. Wszystkich innych spotyka coś wspaniałego, a Ciebie wszystko co najlepsze jakoś omija. Być może masz pracę, której nie lubisz, lub własną firmę, której poświęcasz mnóstwo czasu, a mimo to nie odnosisz oczekiwanych sukcesów, sądząc że to wina branży, rządu, trudnych klientów itp.
Poczucie własnej wartości i pewność siebie a zadowolenie z życia.
Wg badań przeprowadzonych przez CBOS*, co czwarta osoba (24%) deklaruje dyskryminowanie przez przełożonych w miejscu pracy, (17%) osób twierdzi iż jest gnębiona przez współpracowników. Co 3 zatrudniona osoba deklaruje że w miejscu jej pracy pracownicy byli dręczeni przez przełożonych lub współpracowników a aż 8% mówi, iż jest to zjawisko bardzo częste.
Główne przyczyny takiego traktowania ludzi, wg powyższego raportu, leżą w niskim poczuciu własnej wartości, niskiej samoocenie, obaw, braku poczucia bezpieczeństwa i nieasertywnej postawie. *CBOS Nr 109/2014 „Szykany w miejscu pracy”.
A jeśli jedną z tych osób kiedyś będzie Twoje dziecko? – to również w dużej mierze zależy od Twojej postawy i zachowania dzisiaj.
Czy już dziś dbasz o to, aby Twoje dziecko miało poczucie własnej wartości i potrafiło odpowiednio reagować na powyższe sytuacje?
Często obserwuję sytuację kiedy rodzice wpajają swoim dzieciom różne wartości, dotyczące np. tego, że nie wolno im kłamać, po czym gdy dzwoni telefon proszą: „powiedz cioci, że mnie nie ma”, deklarują zainteresowanie i chęć spędzania wspólnie z dzieckiem czasu, ale najczęściej kończy się tym, że jednak znajdą się inne priorytety a dziecko słyszy: „pooglądaj coś, później się razem pobawimy” tylko najczęściej to „później” nie nadchodzi. Twierdzą i uczą swoje dzieci, że sport i aktywność są zdrowe, sami jednak nie ćwiczą i źle się odżywiają. Dziecko widzi głównie sprzeczności między wygłaszanymi teoriami a faktami i zachowaniami rodziców. Młodzi ludzie uczą się przez emocje i obserwacje postawy rodziców, a nie wygłaszanym teorią.
Zastanów się jak wiele może zyskać Twoje dziecko, dzięki temu, że Ty zaczniesz szanować i ufać sobie, będziesz żył/a w zgodzie z własnymi wartościami.
Jeśli chcesz aby Twoje dziecko było szanowane i żyło w prawdziwej zgodzie z otoczeniem, pokaż mu to, jak to co robisz jest spójne z tym co mówisz i czego próbujesz go nauczyć. Zawsze zaczynaj od siebie.
Twoje wewnętrzne postrzeganie własnej osoby, od tego co myślisz na swój temat i jakie najczęściej towarzyszą Ci uczucia, zależy:
– czy Twoja praca daje Ci satysfakcję czy jest tylko koniecznym obowiązkiem,
– jak radzisz sobie w sytuacjach trudnych i stresujących, w domu i w pracy,
– czy jesteś szczęśliwa/y w swoim związku,
– jak silne i dojrzałe będą Twoje dzieci w przyszłości i czy będą potrafiły śmiało walczyć o swoje marzenia,
– i wreszcie czy Ty poczujesz się spełniona/y prywatnie i zawodowo.
